Siedemnaście

Dziś kończysz siedemnaście miesięcy. Niby mało, ale ja już nie pamiętam kiedy Cię nie było na świecie. Uwielbiam  kiedy rano (po 7:) budzisz mnie wtykając palec w oko i wymieniasz "oko", "oko", "pip"- nos, "kocik"-kolczyk, "kocik"-kolczyk. Siadasz na łóżku i tak zaczynamy dzień. Jemy wspólne śniadanie. Nigdzie nie musimy się spieszyć. Każde Twoje nowe słowo wywołuje u mnie uśmiech. Twoja ciekawość świata sprawia, że przestaję myśleć o wszystkim przyziemnym. Otwieram szufladę z bielizną, Ty podbiegasz i krzyczysz "wooooow, woooow" jakby to były najprawdziwsze skarby świata. Zakładasz skarpetę na rękę, udajesz psa i mnie straszysz. Ja oczywiście udaję, że się boję. Wdrapujesz się wszędzie, stół nie jest dla Ciebie granicą. Drżę kiedy się wspinasz wyżej i wyżej, ale wiem, że inaczej się nie nauczysz. Ostatnio jak usłyszysz muzykę wyjmujesz mi wszystko z rąk i ciągniesz na "parkiet". Tańczymy. Jak już usypiasz recytujesz litanię /pisownia orginalna/: "babcia", "dziadzik", "jamnik", "pićia"- pizza... Uwielbiam te chwile tak bardzo, że aż boję się... Za tydzień będziesz starsza tylko o te 7 dni, a mi się będzie wydawało, że o 7 miesięcy.